Wat is het?
Ik vang situaties, fragmenten, kleinigheden. Dingen waar ik niet aan voorbij kan lopen of fietsen. Een brief aan een paal (verontschuldigend, zoekend, kwaad), een stoel (alleen, zonder zitting), een konijn in een stadsbos (sporen vol verbazing).
Het is iets met de dingen, ja, zoiets is het. Het is niet van mij, en tegelijkertijd wel. Het is wat het is. De dingen onderweg, achteloze getuigen van een alledaagse werkelijkheid.
Waarom?
De tijd heeft het gedaan, steeds weer hield ik in of stapte ik af van mijn fiets, en graaide ik in mijn tas voor een foto. Zo is er nu een verzameling van beelden ontstaan. In de loop van de jaren heb ik al meerdere telefoons en computers in gebruik gehad. Ze bevatten allemaal foto’s van de dingen die zich opdrongen. Die foto’s zijn nu opgeslagen, als een soort overblijfsels, vreemdelingen tussen mijn ‘gewone’ foto’s. Het is dat ze nu afgedrukt zijn, anders waren ze misschien nog wel jaren in de afgesloten opslagruimte van mijn computers, telefoons en fototoestellen gebleven.
